Belirsiz Kayıp: Belirsizlikle Yaşamayı Öğrenmek
Künye
ÖZGELDİ E, GÖLGE Z (2018). Belirsiz Kayıp: Belirsizlikle Yaşamayı Öğrenmek. Türk Psikoloji Yazıları, 21(42), 108 - 124. 10.31828/tpy1301996120180618m000001Özet
Temelleri Pauline Boss’un 1970’li yıllardaki çalışmalarına dayanan Belirsiz Kayıp Teorisi alışılmamış bir kayıp
türünü açıklamaktadır. Ölüm yoluyla yaşanan kayıp ve yasın aksine, bu olağan dışı deneyimde kayıp kişinin varlığı
veya yokluğu hep belirsiz kalmakta; dolayısıyla kayıp yakınlarında yüksek düzeylerde stres ve travmaya yol açarak
ilişkilerde çatışma ve rollerde karmaşayla sonuçlanmaktadır. Yaşanan bu belirsizlik durumu kapanış olasılığını ortadan kaldırdığından, yas süreci ve bilişsel beceriler de engellenmektedir. Fiziksel ve psikolojik olmak üzere iki türü
bulunan belirsiz kayıp olgusu aile sistemlerini derinden sarsan bağlamsal ve ilişkisel bir sorundur. Geleneksel yas
yaklaşımlarının veya klinik modellerin etkisiz kaldığı belirsiz kayıpta, üzerine yoğunlaşılması gereken en önemli
alanlar anlamlandırma ve belirsizlik toleransıdır. Bununla beraber, sosyal bağlamın ön plana çıktığı bu olağan dışı
kayıp türünde bireysel müdahalelerden ziyade ailesel müdahaleler gerekmekte; bu alanda çalışan uzmanların ise kapanış veya çözüm aramak yerine, bireylerin dayanıklılığını artıracak yaklaşımlara ve yöntemlere yönelmesi önerilmektedir. Bu bakımdan, ilgili uzmanların kullanılacak tedavi yaklaşımlarını belirlerken belirsiz kayıp olgusu, temel
önermeleri, kavramları, türleri ve önerilen altı kılavuz ilkeyi göz önünde bulundurması önemlidir.
Kaynak
Türk Psikoloji YazılarıCilt
21Sayı
42Bağlantı
https://doi.org/10.31828/tpy1301996120180618m000001https://hdl.handle.net/20.500.12294/3828