Geleneksel işletmecilik modellerinin yeşil işletmecilik modellerine dönüştürülmesi : Akçansa uygulaması

Abstract

Kaynak kıtlığı ve çevre intikali konusunda günümüzde yaşanan toplumsal sıkıntılarda, işletmeler giderek sürdürülebilirlikle ilgili tartışmaların merkezinde bulunmaya başladılar. Kurum ve kuruluşların, gelecek nesillerin kaynak yetersizliği ve çevresel tehlikelere maruz kalmalarını en aza indirgemek amacıyla işletmecilik süreçlerini nasıl “yeşil” hale getirmeye başladıkları hakkında yıllardır süren kamu tartışmaları ve akademik tartışmalarda çeşitli terim ve tanımlar geliştirilmiştir. Son zamanlarda en dikkate değer olanlardan biri de “Yeşil İşletmecilik Modelleri”dir. Bu terimin daha somut ve derinlemesine anlaşılabilmesi için bu tezde, şirketlerin nasıl mevcut “İşletmecilik Modellerini”, “Sürdürülebilir Yeşil İşletmecilik Modelleri”ne dönüştürdüğünü değerlendirerek yeşil odaklı işletmecilik modeli yeniliği fikri incelenmektedir. Ayrıca, bu süreçle ilgili olarak Politika ve Politika Yapıcıların rolüne de özellikle dikkat çekilmiştir. Tezin asıl katkısı ise literatür incelemesine göre geleneksel işletmecilik modellerinin nasıl daha yeşil işletmecilik modellerine dönüştürüldüğünü gösteren bir çerçevenin oluşturulmasıdır. Burada, Yeşil Yenilik, Yeşil İşletmecilik Modeli Yeniliği sürecine neden olan esas mevzu olarak görülürken Politika ve Politika Yapıcılar da Yeşil İşletmecilik Modellerinin geliştirilmesinde önemli bir işleve sahip olarak tanımlanmaktadır. Daha sonra bu sonuçlar seçilen ilgili bir vaka çalışmasının üyeleriyle görüşmeler yoluyla toplanan verilere göre araştırılır. Sonuç, geliştirilen çerçevelerin işletmeye yönelik pratik ve teorik uygulamalarının kısıtlamalarını ve aynı zamanda daha fazla araştırmaya yönelik soru ve öneri sayısını belirleyen analitik bir tartışmadır.